Choć często stosowane zamiennie przez pacjentów, pojęcia te nie są tożsame. Słabowidzenie jest stanem stałym, który diagnozujemy w momencie, kiedy obuocznie ostrość wzroku POMIMO PRAWIDŁOWO DOBRANEJ KOREKCJI jest obniżona do visusa niższego niż 0.3 (niższa niż 30% normy). Niedowidzenie może być przejściowe lub stałe, a osoba na nie cierpiąca może skorzystać z terapii widzenia. O niedowidzeniu mówimy, gdy w dobrze dobranych soczewkach lub okularach jedno oko widzi słabiej niż drugie. Możemy wyróżnić trzy rodzaje niedowidzenia: *małego stopnia: ostrość słabszego oka w zakresie 0.3-0.8; *średniego stopnia: ostrość słabszego oka w zakresie 0.1-0.3; *dużego stopnia: ostrość słabszego oka poniżej 0.1.
Okulary to wyrób medyczny. Dla bezpieczeństwa używaj go zgodnie z instrukcją bądź etykietą.
Optyk na miarę 